انتخابات رياست‌جمهوري در ايران ممکن است از ديدگاه دموکراتيک، اندکي فراتر از يک نمايش مضحک باشد، اما با اين حال، حائز اهميت اساسي براي کشور، منطقه و جهان است.
ممکن است ايران ظرف کمتر از 3 هفته، دستخوش يک دگرگوني عظيم شود. جمهوري اسلامي در 14ژوئن, انتخابات رياست‌جمهوري برگزار خواهد کرد تا رئيس‌جمهور جديدي را برگزيند.
درحالي‌که رأي‌دهندگان از سال 2009، به قيمت جان بسياري، نشان داده‌اند که آماده تغيير هستند، روند انتخابات، صحنه آرايي مضحکي توسط رهبري ديکتاتوري است که مي‌خواهد به ما بقبولاند، اندکي دموکراسي در درون ديکتاتوري مذهبي آنها وجود دارد.
در ايران، رئيس‌جمهور، تابع و خدمتگذار رهبر عالي، آيت‌الله علي خامنه‌اي است. کانديداها ابتدا بايد توسط گروهي از آيت‌الله‌ها که شوراي نگهبان را تشکيل مي‌دهند، مورد تأييد قرار گيرند. اين آيت‌الله‌ها، همگي توسط خامنه‌اي دستچين شده‌اند. تنها، مطيع‌ترين و هم نواترين کانديداها مورد تأييد قرار مي‌گيرند.
انتخابات آتي، هر چند، يک نمايش مضحک يا غيرمضحک باشد، حائز اهميت اساسي براي آينده کشور، منطقه و جهان است.
در شرايطي که امروز, اغلب ايرانيان, نسبت به اين حقيقت آگاهند که مردم نفوذ واقعي چنداني در اين راي‌گيريها ندارند، ملاها ديگر نمي‌توانند هم‌چنان، مردم را فريب دهند.
آيت‌الله‌ها، هر چند تلاش کنند، کماکان قادر نيستند، اراده مستقل مردم ايران را تحت کنترل خود درآورند.
رهبر عالي ايران، به‌رغم رژيم بي‌رحمانه‌اش، بايد در گرماگرم روابط منطقه‌اي پيچيده و تصنعي موجود -- با همسايگان عرب خود در زمينه حمايت وي از حزب‌الله لبنان و به‌خصوص در زمينه هم‌پيماني خبيثانه‌اش با بشار اسد، تنها هم‌پيمان تهران در منطقه-- شعبده بازي کند.
در جبهه داخلي, او مجبور است با يك اقتصاد داغان و قيمتهاي سر به فلك كشيده پايه اي ترين الزامات بومي دست و پنجه نرم كند. خامنه اي بايد احتمال جدي تكرار شورشهايي كه در آخرين انتخابات در سال 2009 رخ داد را در نظر بگيرد. تاكتيك او بوضوح اين است كه يكي از كساني كه محرم اسرار اوست را بعنوان رييس جمهور ”برگزيند”.
اما در حالي كه وي اراده خود را اعمال مي كند, رژيم بايد بطور اجتناب ناپذيري با يك دودستگي داخلي مواجه شود كه به تصفيه هر چه بيشتر مخالفين و گسترش نقش سپاه مخوف پاسداران در داخل كشور منجر مي گردد.
به همين دليل است كه او به حذف رفسنجاني از بالماسكه انتخابات متوسل شد. رفسنجاني, يكي از استوانه ها و بنيانگذاران اين رژيم از زمان آغاز حكومت مذهبي بوده است.
اين تصفيه در نوك هرم رژيم ملاها, هم پايگاه قدرت رژيم را بي ثبات خواهد كرد و هم اختلافات و تنشهاي داخلي را بطور بي سابقه اي شدت مي بخشد.
پيامدهاي بين المللي براي كل منطقه وحشتناك است. نگراني خامنه اي و ترس از يك قيام بدون دليل نيست. او به خوبي از قدرت فزاينده اين مقاومت، مردان و زنان ايراني كه خواهان آينده‌يي كاملا متفاوتي براي كشورشان هستند، آگاه است. آنها بدنبال و مبلغ ضرورت تغيير ساختار رژيم و طرفداري از سرنگوني آخوندها هستند.
نيروي محركه اصلي مقاومت توسط مريم رجوي كرايسماتيك، رئيس جمهور منتخب شوراي ملي مقاومت ايران، يك ائتلاف سياسي كه شامل سازمان مجاهدين خلق ايران، يا پي ام او آي / ام. ئي. كي مي باشد، رهبري مي شود.
رجوي بروشني از يك جمهوري دمكراتيك، سكولار با جدايي دين از دولت، برابري جنسيتي و ايران عاري از تسليحات اتمي طرفداري كرده است.
اين پيامي است كه در گوشهاي ايراني ها در كشور و خارج طنين انداز شده است. به رغم فداكاري ايرانيان معمول از انقلاب 1979 تا كنون و با توجه به اينكه ملاها با بي رحمي حدود 120 هزار نفر از فعالين ام. ئي. كي را اعدام كرده اند، اين مقاومت شبكه وسيع خود در داخل ايران را سازماندهي كرده است.
متاسفانه، متحدين غربي در حاليكه براي شناسايي گروههاي مقاومت در سوريه خيز برداشته اند، تا همين اواخر و حتي الان ضرورت به رسميت شناختن كساني را كه فداكاري كرده اند را ناديده گرفته و در تصديق حقوق شوراي ملي مقاومت ايران كند عمل مي كنند. بگذاريد اميدوار باشيم و دعا كنيم كه چنين بي اعتنايي توسط غرب، يكروز به بهاي خون سربازان جوان ما تمام نشود.
اين مقاومت همچنين در خارج ايران هم شتاب گرفته است. سال گذشته حدود 100 هزار ايراني از سراسر دنيا در پاريس جمع شدند تا درخواست هاي خود را منعكس كنند. شخصيت هاي برجسته‌يي از آمريكا، فرانسه، اروپا و جهان اسلام در كنار صدها نماينده پارلمان و شخصيت هاي ارشد نظامي بازنشسته از غرب به آنها پيوستند. امسال با اعلام حذف ام. ئي. كي، جنبش اپوزيسيون اصلي ايران از ليست تروريستي آمريكا بعد از 15 سال نبرد سياسي و حقوقي، انتظار حمايت بين المللي با همان عزم راسخ مي‌رود. اين بار ديگر در 22 ژوئن در پاريس بوقوع خواهد پيوست.
تحولات چند هفته و ماه آينده براي ايران، مردمش و بطور كلي منطقه تعيين كننده خواهد بود. حمايت از اين مقاومت بهترين راه براي اعاده دمكراسي و پرهيز از مقابله جويي هاي بيشتر است. غير عاقلانه است كه غرب مسئوليت خود در حمايت از يك جامعه مصمم، شجاع و تعيين كننده را ناديده بگيرد.
نويستده: آقای لرد مگينيس
لرد كن مگينيس (Maginnis ) از درامگلاس (Drumglass ) عضو مجلس لردهاي انگلستان و كميته پارلماني انگلستان براي ايران آزاد است.
ممکن است ايران ظرف کمتر از 3 هفته، دستخوش يک دگرگوني عظيم شود. جمهوري اسلامي در 14ژوئن, انتخابات رياست‌جمهوري برگزار خواهد کرد تا رئيس‌جمهور جديدي را برگزيند.
درحالي‌که رأي‌دهندگان از سال 2009، به قيمت جان بسياري، نشان داده‌اند که آماده تغيير هستند، روند انتخابات، صحنه آرايي مضحکي توسط رهبري ديکتاتوري است که مي‌خواهد به ما بقبولاند، اندکي دموکراسي در درون ديکتاتوري مذهبي آنها وجود دارد.
در ايران، رئيس‌جمهور، تابع و خدمتگذار رهبر عالي، آيت‌الله علي خامنه‌اي است. کانديداها ابتدا بايد توسط گروهي از آيت‌الله‌ها که شوراي نگهبان را تشکيل مي‌دهند، مورد تأييد قرار گيرند. اين آيت‌الله‌ها، همگي توسط خامنه‌اي دستچين شده‌اند. تنها، مطيع‌ترين و هم نواترين کانديداها مورد تأييد قرار مي‌گيرند.
انتخابات آتي، هر چند، يک نمايش مضحک يا غيرمضحک باشد، حائز اهميت اساسي براي آينده کشور، منطقه و جهان است.
در شرايطي که امروز, اغلب ايرانيان, نسبت به اين حقيقت آگاهند که مردم نفوذ واقعي چنداني در اين راي‌گيريها ندارند، ملاها ديگر نمي‌توانند هم‌چنان، مردم را فريب دهند.
آيت‌الله‌ها، هر چند تلاش کنند، کماکان قادر نيستند، اراده مستقل مردم ايران را تحت کنترل خود درآورند.
رهبر عالي ايران، به‌رغم رژيم بي‌رحمانه‌اش، بايد در گرماگرم روابط منطقه‌اي پيچيده و تصنعي موجود -- با همسايگان عرب خود در زمينه حمايت وي از حزب‌الله لبنان و به‌خصوص در زمينه هم‌پيماني خبيثانه‌اش با بشار اسد، تنها هم‌پيمان تهران در منطقه-- شعبده بازي کند.
در جبهه داخلي, او مجبور است با يك اقتصاد داغان و قيمتهاي سر به فلك كشيده پايه اي ترين الزامات بومي دست و پنجه نرم كند. خامنه اي بايد احتمال جدي تكرار شورشهايي كه در آخرين انتخابات در سال 2009 رخ داد را در نظر بگيرد. تاكتيك او بوضوح اين است كه يكي از كساني كه محرم اسرار اوست را بعنوان رييس جمهور ”برگزيند”.
اما در حالي كه وي اراده خود را اعمال مي كند, رژيم بايد بطور اجتناب ناپذيري با يك دودستگي داخلي مواجه شود كه به تصفيه هر چه بيشتر مخالفين و گسترش نقش سپاه مخوف پاسداران در داخل كشور منجر مي گردد.
به همين دليل است كه او به حذف رفسنجاني از بالماسكه انتخابات متوسل شد. رفسنجاني, يكي از استوانه ها و بنيانگذاران اين رژيم از زمان آغاز حكومت مذهبي بوده است.
اين تصفيه در نوك هرم رژيم ملاها, هم پايگاه قدرت رژيم را بي ثبات خواهد كرد و هم اختلافات و تنشهاي داخلي را بطور بي سابقه اي شدت مي بخشد.
پيامدهاي بين المللي براي كل منطقه وحشتناك است. نگراني خامنه اي و ترس از يك قيام بدون دليل نيست. او به خوبي از قدرت فزاينده اين مقاومت، مردان و زنان ايراني كه خواهان آينده‌يي كاملا متفاوتي براي كشورشان هستند، آگاه است. آنها بدنبال و مبلغ ضرورت تغيير ساختار رژيم و طرفداري از سرنگوني آخوندها هستند.
نيروي محركه اصلي مقاومت توسط مريم رجوي كرايسماتيك، رئيس جمهور منتخب شوراي ملي مقاومت ايران، يك ائتلاف سياسي كه شامل سازمان مجاهدين خلق ايران، يا پي ام او آي / ام. ئي. كي مي باشد، رهبري مي شود.
رجوي بروشني از يك جمهوري دمكراتيك، سكولار با جدايي دين از دولت، برابري جنسيتي و ايران عاري از تسليحات اتمي طرفداري كرده است.
اين پيامي است كه در گوشهاي ايراني ها در كشور و خارج طنين انداز شده است. به رغم فداكاري ايرانيان معمول از انقلاب 1979 تا كنون و با توجه به اينكه ملاها با بي رحمي حدود 120 هزار نفر از فعالين ام. ئي. كي را اعدام كرده اند، اين مقاومت شبكه وسيع خود در داخل ايران را سازماندهي كرده است.
متاسفانه، متحدين غربي در حاليكه براي شناسايي گروههاي مقاومت در سوريه خيز برداشته اند، تا همين اواخر و حتي الان ضرورت به رسميت شناختن كساني را كه فداكاري كرده اند را ناديده گرفته و در تصديق حقوق شوراي ملي مقاومت ايران كند عمل مي كنند. بگذاريد اميدوار باشيم و دعا كنيم كه چنين بي اعتنايي توسط غرب، يكروز به بهاي خون سربازان جوان ما تمام نشود.
اين مقاومت همچنين در خارج ايران هم شتاب گرفته است. سال گذشته حدود 100 هزار ايراني از سراسر دنيا در پاريس جمع شدند تا درخواست هاي خود را منعكس كنند. شخصيت هاي برجسته‌يي از آمريكا، فرانسه، اروپا و جهان اسلام در كنار صدها نماينده پارلمان و شخصيت هاي ارشد نظامي بازنشسته از غرب به آنها پيوستند. امسال با اعلام حذف ام. ئي. كي، جنبش اپوزيسيون اصلي ايران از ليست تروريستي آمريكا بعد از 15 سال نبرد سياسي و حقوقي، انتظار حمايت بين المللي با همان عزم راسخ مي‌رود. اين بار ديگر در 22 ژوئن در پاريس بوقوع خواهد پيوست.
تحولات چند هفته و ماه آينده براي ايران، مردمش و بطور كلي منطقه تعيين كننده خواهد بود. حمايت از اين مقاومت بهترين راه براي اعاده دمكراسي و پرهيز از مقابله جويي هاي بيشتر است. غير عاقلانه است كه غرب مسئوليت خود در حمايت از يك جامعه مصمم، شجاع و تعيين كننده را ناديده بگيرد.
نويستده: آقای لرد مگينيس
لرد كن مگينيس (Maginnis ) از درامگلاس (Drumglass ) عضو مجلس لردهاي انگلستان و كميته پارلماني انگلستان براي ايران آزاد است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر